Inge Lievaart

Begin april 2007 kreeg ik een email van Wil Schelhaas-van Nes, die ik goed ken omdat wij in hetzelfde dorp wonen, lid zijn van dezelfde kerkelijke gemeente en nog een aantal andere dezelfde interesses hebben. Zij mailde me: "Mieke heb je vanmorgen het interview in Trouw gelezen met Inge Lievaart?" Dat had ik niet, maar die vraag prikkelde wel. Waarom stuurde ze me een dergelijke mail? Zou het zo'n bijzonder interview zijn? Ik regelde dat ik 's avond een kopie zou krijgen, want ik had immers een paar bundels van deze dichteres in de kast staan.

's Middags las ik even in Hoor hoe ongehoord, 1982. Herkenbare regels trokken mijn oog voorbij. Opnieuw kwam ik onder de indruk van deze poëzie: in kernachtige en geladen woorden wordt de omgang met de Ene beschreven. Mijn belangstelling werd helemaal gewekt toen ik 's avonds het interview in Trouw las. Toen ik Wil belde en vroeg waarom zij mij op het interview in Trouw geattendeerd had zei ze: "Nou ja, je bent altijd met gedichten en dichters bezig." Ze vertelde me toen ook dat ze familie was.

Ik legde contact met haar en heb tot haar overlijden in oktober 2012 veelvuldig telefonisch en schriftelijk contact met haar gehad om over haar leven en werk ook lezingen te kunnen geven. Dirk was vaak mijn postiljon d'amour tussen haar huis en ons huis om allerlei geleende materialen  te halen en terug te brengen. Haar huis was helaas volstrekt ontoegankelijk voor mij.

Inge Lievaart voelde zich net als Ida Gerhardt niet erkend in haar dichterschap, maar kreeg in tegenstelling tot Ida Gerhardt nooit een prijs voor haar oeuvre. Wij hebben haar in 2010 voorgedragen voor de Rijnsdorp Prijs, helaas zonder succes. Wel hebben wij voor Inge Lievaart een prachtig boek samengesteld waarin mensen die haar en haar werk kenden hun favoriete gedicht van haar weergegeven hebben met de motivatie daarbij. Tijdens een feestelijke bijeenkomst met tal van liefhebbers van haar werk en haar redacteur bij Kok Kampen hebben we dat boek aan haar overhandigd. Dat gebeurde in het huis van Wil Schelhaas  en dat was ook de enige keer dat ik Inge Lievaart heb mogen ontmoeten.

Samen met Leendert Torn,  met wie ze een hele goede band had opgebouwd omdat hij haar redacteur was bij Kok, schreef ik een Levensbericht over haar voor het Jaarboek Maatschappij van Nederlandse Letterkunde 2013-2014, p 135-145.

https://www.dbnl.org/tekst/_jaa004201401_01/_jaa004201401_01_0014.php