Biografieën
In oktober 1998 werd ik aangereden door een auto terwijl ik de zebra overstak. Ik had facturen in al mijn ledematen, mijn rolstoel was total loss, mijn bril lag aan gort enzovoort enzovoort. Toen ik na zes weken ziekenhuis weer naar huis kon gaan in een nieuwe rolstoel en met een nieuwe bril moest ik proberen om mijn leven weer een beetje op gang te krijgen, want de breuken herstelden niet en mijn spieren hadden door het niet mogen gebruiken van mijn armen behoorlijk aan kracht ingeboet.
Toen ik in een Wassenaarse krant las dat er een avond was over het leven van de graficus Hendrik Werkman (drukker van De Ploeg, de kunstenaarsvereniging die aan het begin van de 20e eeuw het culturele leven in Groningen 'opschudde') wilde ik daar naar toe, want ik was alleen maar bezig met röntgenfoto's, zorgverleners, verzekeringsmaatschappijen enzovoort. Ik wilde wel eens anders dan bezig zijn dan met mezelf.
Wat was het boeiend om te horen hoe iemand zich in het leven van een ander heeft verdiept, naar de huizen ging waar hij geboren is en gewoond heeft en hoe zijn leven verlopen is tot zijn tragische einde vlak voor het eind van de Tweede Wereldoorlog.
Zo iets zou ik ook wel willen doen, maar wie vind ik de moeite waard om daar veel tijd en energie in steken?
Die vraag bleef op de achtergrond van mijn denken hangen tot ik van Sinterklaas een boek cadeau kreeg: Gebroken lied. Het was een verslag van de vriendschap tussen de bejaarde Ida Gerhardt en de jonge boekhandelaar Ad ten Bosch.
In dat boek las ik dat zij met haar ouders in Wassenaar heeft gewoond. Nieuwsgierig geworden ben ik op zoek gegaan naar hun adres en ik begon informatie over haar leven te verzamelen want zij zou weleens de persoon kunnen zijn over wie ik lezingen zou willen houden. Haar gedichten spraken me enorm aan en hadden mij geïnspireerd tot het schrijven van gedichten.
Nadien heb ik talloze lezingen over haar leven en werk gehouden. Ik voelde me aan haar verwant. Op haar gedicht 'Tekst op een rivierbaken' schreef ik een antwoord.
In de jaren die daarop volgden had ik zoveel informatie verzameld dat besloot een biografie te gaan schrijven over het leven en werk van deze 'grand old lady van de Nederlandse poëzie'.
Een groot aantal deskundigen had in de loop der jaren, ieder vanuit zijn of haar specialiteit, gedichten van Ida Gerhardt belicht in tal van publicaties. Ik noem Frits Berkelmans (monnik in de Abdij van Egmond), Mieke Koenen (classica) en Anneke Reitsma (neerlandica). Maar een biografie bestond nog niet en Dirk en ik besloten in 2000 om ons daarvoor in te spannen.
Terwijl we daar mee bezig waren merkten we dat er op allerlei plaatsen in Nederland gedichten van haar in de openbare ruimte verschenen. Dat inspireerde ons om ook in Wassenaar, de plaats waar ze gewoond heeft, een gedicht van haar te realiseren. Na enig wikken en wegen en een heleboel overleg is het gedicht uiteindelijk in 2004 geplaatst op de oude muur van de Dorpskerk op pad van het kerkhof, want dat noemt ze in een van haar gedichten.
voor een filmpje hierover klik op de link: